Geinspireerd en gebasseerd op het boek ”’de oxytocine factor” door Dr. Kerstin Uvnas-moberg
Onze huid registreert
Aanraking activeert altijd zenuwreceptoren in de huid met (grote) fysiologische en gedragsmatige effecten voor ons.
Ons grote zintuiglijke orgaan ”huid” kan warmte, kou, aanraking, pijn en druk registreren. Elke geregistreerde sensatie wordt opgepikt door zenuwreceptoren. Een zenuwreceptor is het uiteinde van een sensibele (waarnemende) zenuw die verbonden is met het sensibele (waarnemende) zenuwstelsel. Hierna worden deze impulsen/waarnemingen) doorgegeven aan het centrale zenuwstelsel.
Een sensibele zenuw zorgt hiermee voor de overdracht van waarnemingen uit o.a. onze huid en brengt informatie over temperatuur, pijn, aanraking etc. in de achterwortel van het ruggenmerg.
Onze huid als boodschapper.
Eigenlijk is onze huid dan een soort boodschapper die informatie doorgeeft van onze buitenwereld naar onze binnenwereld.
Razendsnel geeft ons lichaam vervolgens een reactie op de prikkels die binnenkwamen. We blozen, zweten, trillen voor we het door hebben en kunnen moeiteloos onderscheid maken tussen een nare prik of een liefdevolle streling.
Verschillende effecten van aanraking.
Stimulering van verschillende zenuwcellen door middel van aanraking kan zowel een vecht- en vlucht reactie oproepen als een reactie van rust en verbondenheid.
Als onze hersenen na huidcontact een aangename prikkel ontvangen wordt het systeem van rust en verbondenheid geactiveerd. Hierdoor wordt een reeks gebeurtenissen in gang gezet met als resultaat een verlaagde bloeddruk en minder stresshormonen. Tegelijkertijd neemt de concentratie spijsverteringshormonen toe en stijgt het oxytocinepeil. Dit resulteert in rust en meer nieuwsgierigheid naar de omgeving.
Echter, als onze hersenen na huidcontact een vervelende prikkel ontvangen wordt de vecht- en vlucht reactie geactiveerd. Na deze ”ontvangst” wordt er ook een reeks (hieraan gekoppelde) gebeurtenissen in gang gezet zoals het afweren of proberen weg te komen van pijn. Instinctief ontstaat er een vluchtreactie van het lichaam. De activiteit van het sympatisch zenuwstelsel dat werkt bij activiteit en stress neemt toe, gevolgd door het activeren van spieren, ademhaling, bloeddruk en hartslag. Vervolgens neemt de concentratie stresshormonen toe, zoals adrenaline, nor-adrenaline en cortisol.
De effecten van aangename aanraking zijn;
- Een lagere bloeddruk.
- Een hogere pijngrens.
- Minder stresshormonen.
- Een verbeterde groei.
- Meer sociale interactie.
- Een verbeterd leervermogen.
Deze effecten houden langer aan wanneer de aanrakingen worden herhaald.
Met behulp van oxytocine injecties werden de volgende effecten waargenomen tijdens wetenschappelijke experimenten;
Effecten van oxytocine (-injecties) op het gedrag;
- Een snelle ontwikkeling van moederlijk gedrag.
- Stimulans van paring en gemakkelijker paring.
- Meer sociaal contact tussen individuen.
- Minder angst, meer brutaliteit en nieuwsgierigheid (bij een lage dosis oxytocine).
- Een kalmerend / slaapverwekkend effect (bij een hoge dosis oxytocine).
- Een hogere pijndrempel (krachtige en langdurige pijnverlichting bij herhaalde injecties).
- Beter leervermogen (zelfs bij individuen met leerproblemen).
Effecten van oxytocine (-injecties) op de fysiologie;
- Met 1 injectie een kortstondige activerend effect in de vorm van een hogere bloeddruk, hartslag, concentratie stresshormoon.
- Met herhaalde injecties, gedurende een langere periode, een lagere bloeddruk, hartslag, concentratie stresshormoon.
- Hogere lichaamstemperatuur, vooral aan de voorzijde.
- Verlaagde spierspanning.
- Stimulering van de spijsvertering bij een volle maag, remming van spijsvertering bij een lege maag.
- Meer uitscheiding van urine.
- Snellere genezing van wonden, minder ontsteking.
Effecten van oxytocine bij borstvoeding;
- Zet de toeschietreflex in gang.
- Stimuleert de melkproductie.
- Verdeelt de warmte in het lichaam van de moeder zo dat het drinkende kind wordt verwarmd.
- Helpt het lichaam bij het vrijgeven van opgeslagen voedingsstoffen.
- Stelt de moeder in staat voeding beter om te zetten tijdens de spijsvertering.
- Verlaagt de bloeddruk en concentratie stresshormoon bij de moeder.
- Geeft de meeste voedende moeders rust.
- Maakt de moeder meer geïnteresseerd in nauwe relaties.
- Wekt in het kind een sociaal geheugen en rust op.
Hoe kan 1 zo’n stofje zoveel processen in gang zetten?
Je hormonen reageren op aanraking van je lichaam. Zenuwcellen geven bij aanraking signalen door aan de hersenen waar oxytocine aangemaakt zal worden (in de hypothalamus), de hormonen geven een seintje aan de hypofyse (de dirigent van het hormoonsysteem) vanwaar de oxytocine door het lichaam zijn weg vindt.
Uit experimenten bleek dat ratten die geen oxytocine injectie hadden gekregen toch gedrag lieten zien dat vergelijkbaar was met dat van de ratten die wel geïnjecteerd waren simpelweg door samen te leven en het (positieve) gedrag van de wél geinjecteerde ratten over te nemen.
Zo functioneert oxytocine ook in de hersenen. De gebieden in de hersenen waar oxytocine in de buurt komt lijken ”besmet” te worden met de kwaliteiten van oxytocine.
Meer weten; www.kerstinuvnasmoberg.com